FAQ

Psst! To nie jest zwyczajna książka…

Główną bohaterką opowieści jest 11-letnia Sanoko, która mieszka z mamą, tatą i rezolutną młodszą siostrą w Berlinie. W pierwszych rozdziałach książki Sanoko opowiada o swojej rodzinie – mamie, która pracuje jako tłumacz mowy dusz i kotów, ciekawskiej siostrze, babci, która potrafi rozmawiać z roślinami, zwariowanej kuzynce i dziadku marynarzu, który zna bardzo wiele fascynujących opowieści.

Główna bohaterka przedstawia także swoje najlepsze przyjaciółki, swoją pierwszą miłość oraz opowiada o perypetiach dnia codziennego, także tych przeżytych w magicznym domu i tajemniczym lesie dziadków, w którym można spotkać najróżniejsze stworzenia (m.in. ryboludzi, dobrą czarownicę wraz z jej niewidzialnym mężem, trolle czy czarne ludziki).

Pomimo tego, że na pierwszy rzut oka może się wydawać, że Sanoko jest całkiem normalną dziewczynką…to wcale tak nie jest. W pierwszych rozdziałach książki główna bohaterka wciąż wspomina o pewnej tajemnicy, którą ujawnia dopiero w połowie swojego opowiadania, które ma formę zapisków z jej pamiętnika. Okazuje się bowiem, że istnieje tajemnicza wyspa, z której pochodzą nietuzinkowi ludzie. Wyróżniają się oni nie tylko wyglądem (m.in. oczami w różnych kolorach lub tym, że ich kolor zmienia się pod wpływem emocji), ale także tym, że posiadają nadzwyczajne właściwości…

Historie zawarte na kartach książki poruszają bardzo różne tematy, w tym m.in. te dotyczące tego, jak odnaleźć swój talent i podążać za głosem własnej intuicji. Poruszane są tu też kwestie zdrowego odżywiania, regularnych wizyt u stomatologa, dobrych relacji z rodzicami, mobbingu na podwórku, przyjaźni i pierwszej miłości.

W książce czytelnicy znajdą quizy (w tym test sprawdzający, czy są Sanokanami), łamigłówki i zagadki, dzięki którym mogą rozszyfrować hasło dostępowego do stron internetowych, na których „ukryto” więcej informacji o bohaterach powieści w formatach audio, wideo i pdf. Dla bardzo uważnych czytelników (Sanofanów) czeka mały prezent-niespodzianka.

Ponadto, wraz z zakupem książki czytelnicy otrzymują zakładki do książek, zawieszki i naklejki.

Zachęcam wszystkich (dzieci, młodzież, dorosłych, rodziców i dziadków) do przeczytania tej książki.

Zajrzyj tutaj, aby dowiedzieć się, jak uzyskać dostęp do tej strefy: https://sanoko.pl/strefa-sanofanow/

Z materiałów w Strefie Sanofanów dowiesz się:

• Co kryje się w tajemniczej kaplicy w lesie?
• Skąd się biorą niewidzialni ludzie?
• Jaki wyjątkowy dar ma Basia i czarownica Fi-Fa?
• Jak brzmi pełna wersja piosenki Sanoko?
• Gdzie jeszcze prowadzi podziemny labirynt?
• Co jeszcze odkrył pradziadek Sebastian podczas swoich podróży, a o czym nie mogłam
• napisać w książce (bo to tajemnica!)?
• Jakie są nawyki Sanoczan i jakie niesamowite stworzenia zamieszkują wyspę Sanoko?
• Czy Mariano też…jest zakochany?

Psst!…Zdradzę ci także niesamowitą ciekawostkę o Sanoko…coś, czego się spodziewałaś!

---

W Strefie Sanofanów znajdziesz nie tylko odpowiedź na powyższe pytania, ale możesz także zamówić bezpłatny egzemplarz Sanoczańskiego Pamiętnika!

Co znajduje się w tajemniczej kaplicy w lesie?

Oh, to bardzo długa historia. Jak wiesz, pradziadek Sebastian był marynarzem i zwiedził bardzo wiele zakątków świata. Pewnego dnia, podczas swoich podróży, poznał pewnego podróżnika, który też później stał się jego najlepszym przyjacielem. Dodam tylko, że ten przyjaciel nazywał się IVO i …był widzialny tylko w nocy. Związane to było z tym, że na wioskę, w której IVO kiedyś mieszkał, została rzucona klątwa czarownicy z Mrocznej Wyspy. Cała historia IVO opisana została w kronikach Sanoczan.

W każdym razie to właśnie ten przyjaciel wraz z pradziadkiem Sebastianem zbudowali tę kaplicę w lesie, aby…ojej! Prawie bym się wygadała. Jak wiesz, jest to tajemnica Sanoczan i nie mogę ci jej tak po prostu zdradzić. Dostęp do tej informacji mają tylko Sanoczanie i Sanofani. Jeżeli zatem chcesz się dowiedzieć, o co właściwie chodzi z tą kaplicą, to musisz uzyskać dostę do Strefy Sanofanów.

Jak to zrobić? Wszystko zostało tutaj opisane: https://sanoko.pl/strefa-sanofanow/

Powodzenia!

Mówi się Sanokanie czy Sanokańczycy?

Na Sanoko nie ma zasad mówiących o tym, jak się coś poprawieni mówi lub pisze. Sanokanie, Sanokańczycy, Sanokany, Sanokarowie – każda z wersji jest poprawna. Wybierz tą, która ci się najbardziej podoba😊

Powietrze na wyspie Sanoko jest dużo czyściejsze niż u nas w Europie. Do tego Sanokańczycy nie odżywiają się sztucznym jedzeniem, ale jedzą tylko naturalne rośliny rosnące na wyspie. Poza tym Sanokanie są bardzo szczęśliwi, bo są po prostu sobą. Nie muszą udawać kogoś innego, robić rzeczy, których nie lubią, czy starać się być w czymś najlepszymi. Dlatego też ich dusza jest bardzo szczęśliwa. A jak już wiesz z mojej opowieści, jeżeli dusza jest szczęśliwa, to i ciało jest zdrowe. Nie ma tam zatem takich typowych chorób jak bezsenność (kiedy ktoś nie może usnąć), depresja (kiedy ktoś jest ciągle smutny), bóle głowy, kaszel czy grypa.

Niemniej jednak Sanokanie też czasem chorują. Najczęstszymi dolegliwościami na wyspie Sanoko jest ból brzucha (występuje zazwyczaj, kiedy ktoś się za długo śmieje) i ból zęba (kiedy ktoś po prostu połyka sok z domozęba i nie płucze nim dokładnie swoich ząbków).

Jasne! Jak wiesz, Fi-Fa mieszka ze swoją mamą czarownicą Ga-Gą i niewidzialnym tatą Stasiem po drugiej stronie lasu. Fi-Fa uczęszcza do normalnej szkoły i w sumie zachowuje się jak normalna nastolatka: chodzi z przyjaciółkami do kina, odrabia zadania domowe, czasem ma bałagan w pokoju, a w wolnych chwilach pisze listy miłosne. Jej ulubiony kolor to czarny, a w przyszłości chciałaby zostać nauczycielką.

W każdą sobotę Fi-Fa uczęszcza na dodatkowe zajęcia magii i czarowania, które odbywają się w Berlinie. Jak już wiesz, Fi-Fa jest małą czarownicą, która dopiero uczy się magii. Wprawdzie zna już niektóre litery i zasady pisowni niewidzialnego pisma, ale z czarowaniem…nie zawsze wszystko wychodzi tak, jakby ona sobie tego życzyła. Fi-Fa posiada też nadzwyczajny dar…Ale o tym dowiesz sie z zapisków w Strefie Sanofanów: https://sanoko.pl/strefa-sanofanow/

Sanokańczycy są z natury spokojni. Dużo z nich nie mówi za dużo i dlatego czasem mogą uchodzić za nieśmiałych. Ale wcale nie oznacza to, że Sanokańczycy są gorsi, mniej inteligentni lub mniej towarzyscy, niż reszta ludzi. Po prostu, gdy ktoś z nami rozmawia albo opowiada nam o czymś, my słyszymy też to, co świergoczą ptaki, szumią drzewa, opowiadają litery, podpowiada nam dusza czy co bije serce mówiącego! Dlatego też bardzo ciężko jest nam słuchać tych wszystkich głosów i równocześnie opowiadać o czymś innym.

Wydaje mi się, że taka nieśmiałość nie jest chorobą, którą trzeba wyleczyć. Wręcz przeciwnie- jest to szczególny dar, który posiadają tylko wyjątkowi ludzie. Wystarczy ten dar zaakceptować i mu zaufać, a zobaczysz, że w twoim życiu zaczną się dziać cuda.

Moja rada dla ciebie: Zastanów się, co lubisz robić, co cię bardzo interesuje, i w czym jesteś naturalnie dobry, a następnie po prostu to rób. Zobaczysz, że już nigdy nie zabraknie ci tematu do rozmowy i w naturalny sposób będziesz przyciągał do siebie serdecznych ludzi, którzy staną się twoimi przyjaciółmi i będą chcieli spędzać z tobą czas.